منم مثه بقیه استوریای اون یارو رو دیدم

میدونی داشتم فک میکردم که من خودم آدمای دور و برم رو انتخاب کردم،که شبیه من فکر کنن،و اشتباهی که کردم این بوده که این رو بسط دادم به کل جامعه،اما واقعیت آدم رو میکشونه به سمت باتلاق...

من فکر میکنم اون شخص افکار اکثریت جامعه رو داشت بلند بلند مطرح میکرد،این عقاید از جنس همون عقایدیه که وقتی سوار تاکسی میشی به خودش اجازه میده پاهاشو 180 باز کنه یا تورو دستمالی کنه...وقتی داری رانندگی میکنی هزارتا متلک تحقیر آمیز بهت بندازه...وقتی تو خیابون تنهایی داری قدم میزنی  شونصدتا بوق واست بزنه...وقتی رییست باشه هزار جور پیشنهاد بیشرمانه بهت بده...وقتی شالت افتاده بهت فحش بده که باعث انحراف شوهرش شدی...

خلاصه اینکه ناراحتم...ناراحتم از جامعه ای که این آدما رو پرورش میده...ناراحتم از اینکه هرروز باید چیزی رو که بهش اعتقاد ندارم سرم کنم و از میون خیابونهایی با تتلوهای واقعی با دوزای مختلف برم سرکار...