کتابی برای شبانه هایت

ترانه های شبانه  برایم بیشتر از یک  کتاب است . او برایم خرید.خودش ساز میزد و می خواست که من هم موسیقی را در ک کنم.هر داستانش مرجع خوبی ست برای شنیدن موسیقی های خوب  و پر از لحظه هایی ست که با موسیقی جان میگیرند و  یا میمیرند.

ترانه های شبانه اما کتابی ست  که به واکاوی آدمها میپردازد و درباره ی پیچیدگیها و گرفتاری انسانهاست،خواه  خواننده ی معروفی باشند و یاخواه نوازنده ای گمنام ویولونسل،و موسیقی در این بین دستمایه ایست قابل لمس برای نشان دادن این مفاهیم.

.

.

.

پی نوشت:" منظورت از اینکه تازه چهل و هفت ساله شده چیه؟ " با توجه به اینکه کنار امیلی نشسته بودم، صدایش خیلی بلند بود: " تازه چهل و هفت سال. این " تازه " چیزی است که زندگی ات را خراب کرده، ریموند. تازه، تازه، تازه. برایم بهترین کار را می کند. تازه چهل و هفت سال. طولی نمی کشد که شصت و هفت سالت بشود و " تازه" در محافل کوفتی بگردی و سعی کنی یک سقف کوفتی بالای سرت داشته باشی! "

( صفحه 49)

غمگینم

مثل آن  زن افغان در دهکده ای دور

که اخرین فرزند بدنیا آمده اش هم دختر است!