می رقصم...

می‌رقصم‎ ‎

با شعری نیمه جان‎ ‎

و دستان الهه‌هایی‎ ‎

که‎ ‎ژن‌های مرموزشان‎ ‎

نسل به نسل‎ ‎

به من رسیده است‎ ‎

تا تصویرم بازتاب زنی باشد‎ ‎

که به ابتدای خود رسیده است.

‎ ‎

می‌رقصم‎ ‎

با موسیقی دنیا‎ ‎

و  لاشه‌ی اعداد‎ ‎

آن‌قدر گنگ‎ ‎

که به دالان‌های فیثاغورثی تبعید شوم‎ ‎

رقص تمام نشده است‎ ‎

رنج ما ادامه دارد‎ ‎

دنیا جای الهه‌هایی نیست‎ ‎

که‎ ‎روی برگ نیلوفر بنشیند‎ ‎

و قصه ببافند

‌

ـــ غزال مرادی

‌