خاطره خود کلانتر جان است...

این  چیزیه که بعد از نزدیک به  دو فاکینگ سال از بهترین دوستت می شنوی:|

 لامصب آدم   یه  پت هم که داشته باشه بعد از دو هفته بهش وابسته میشه،آدمیزاد که دیگه جای خود داره....

میدونی عزیزم؟کاش دیگه هیچ وقت هیچ خاطره ی خوبی ازت یادم نیاد،بوسه های رو پیشونی،مسخره بازی های پشت ویدیو چت،پیتزای یخ زده،اسهال نصف شب،اصلن همین "دلم برات تنگ شده"ی دو هفته پیش! فاک آل آف دم

دیگه گریه های نیمه شب و،نادیده گرفتن و ابراز محبت های یه طرفه و رد تماس و  حس  هیچی نبودن رو نمیخوام،دیگه دلم نمیخواد مثل یه چیز شرم آور همیشه مخفی بمونم،اذیت شدن بسه خب.

‌                                   "  پرونده بسته شد"